Naczynioruchowy nieżyt nosa
Naczynioruchowy nieżyt nosa to jeden z rodzajów nieżytu nosa o podłożu niezapalnym. Nieżyt nosa to stan chorobowy błony śluzowej nosa, którego skutkiem jest uczucie zatkania, katar oraz kichanie. Wyróżnić można nieżyt nosa o charakterze zapalnym oraz niezapalnym. Z kolei w grupie czynników niezapalnych mowa jest o nieżycie hormonalnym, polekowym, strukturalnym oraz właśnie naczynioruchowym.
Nieżyt naczynioruchowy nosa
Naczynioruchowy nieżyt nosa, określany także jako idiopatyczny nieżyt nosa, najprawdopodobniej występuje na skutek nagłej zmiany temperatury lub przegrzania stóp lub pleców. Bezpośrednim czynnikiem jest tu rozszerzenie się naczynek w jamie nosowej, co skutkuje pojawieniem się obrzęku oraz produkcją kataru. Co istotne, na tę przypadłość częściej cierpią kobiety niż mężczyźni.
Naczynioruchowy nieżyt nosa – objawy
Naczynioruchowy nieżyt nosa ma dość niecharakterystyczne objawy. Jest to uczucie zatkanego nosa, katar oraz kichanie. Czynnikiem wyróżniającym jest tu długi okres występowania dolegliwości, przy czym nie wynikają one z wystąpienia czynników alergicznych. Charakterystyczne sa natomiast okresy zaostrzeń, które najczęściej następują wiosną i jesienią.
Naczynioruchowy nieżyt nosa – przyczyny
Naczynioruchowy nieżyt nosa mogą wywołać takie czynniki drażniące, jak:
- drażniące zapachy,
- duża zmiana temperatury,
- duża zmiana ciśnienia,
- ostre jedzenie,
- suche powietrze,
- silne emocje,
- niektóre leki,
- pobudzenie seksualne.
Naczynioruchowy nieżyt nosa – diagnostyka
Pierwszym i najważniejszym krokiem w skutecznej diagnostyce jest szczegółowy wywiad z pacjentem. W przypadku wykluczenia innych rodzajów nieżytu, należy zadać pytanie o to, w jakich sytuacjach nasila się problem i w jakich okolicznościach wystąpił po raz pierwszy.
Konieczne jest upewnienie się, że nie doszło do alergicznego nieżytu nosa lub nieżytu polekowego. Lekarz zadaje najczęściej także pytania o warunki mieszkaniowe.Podstawowym badaniem jest rynoskopia. To prosta procedura, która pozwala na obejrzenie jamy nosa i stwierdzenie, czy doszło do obrzęku błony śluzowej.
Naczynioruchowy nieżyt nosa – leczenie
Naczynioruchowy nieżyt nosa leczy się przede wszystkim poprzez wyeliminowanie czynników drażniących. U niektórych pacjentów zmiany nie są znaczące, u innych konieczna jest drastyczna zmiana – codziennych przyzwyczajeń, czy pracy. To jednak jedyny sposób na pozbycie się tego problemu. Łagodząco może działać stosowanie roztworu soli morskiej. To jednak jedynie sposób na ukojenie objawów, a nie wyleczenie.
Ulgę może również przynieść zredukowanie innych czynników, jak chociażby skrzywienia przegrody, polipów, czy przerostu małżowin nosowych. W takich przypadkach najlepszym rozwiązaniem będą zabiegi.
Nieżyt naczynioruchowy nosa to choroba błony śluzowej nosa, w której z niewiadomych przyczyn dochodzi do zakłócenia regulacji nerwowej naczyń krwionośnych śluzówki. W niekontrolowany sposób wypełniają się one krwią, czego rezultatem jest obrzęk, pogarszający oddychanie przez nos. Leczenie objawowe tego problemu nie daje większych rezultatów, dlatego często jedyną skuteczną metodą umożliwiającą udrożnienie nosa jest plastyka małżowin nosowych dolnych – mówi dr hab n. med. Dmitry Tretiakow, specjalista laryngolog (otolaryngolog).
Nieżyt naczynioruchowy nosa to choroba błony śluzowej nosa, w której z niewiadomych przyczyn dochodzi do zakłócenia regulacji nerwowej naczyń krwionośnych śluzówki. W niekontrolowany sposób wypełniają się one krwią, czego rezultatem jest obrzęk, pogarszający oddychanie przez nos. Leczenie objawowe tego problemu nie daje większych rezultatów, dlatego często jedyną skuteczną metodą umożliwiającą udrożnienie nosa jest plastyka małżowin nosowych dolnych – Naczynioruchowy nieżyt nosa – powiklania
Przewlekły naczynioruchowy nieżyt nosa może prowadzić do pojawienia się wielu powikłań. Od przesuszenia błony śluzowej po bóle głowy, astmę, problemy ze snem, zapalenie zatok, czy krwawienie z nosa. Najlepiej jak najszybciej podjąć lecznie.
Bibliografia
1. Buczyłko K: Application of antihistamines in ear, nose and throat disorders [w:] „Advances in Dermatology and Allergology”, 2009, 382-384.
2. Buczyłko K: Non-allergic rhinitis [w:] „Advances in Dermatology and Allergology”, 2009, s. 369-371.
3. Dobek J, Panaszek B: Alergologia w praktyce lekarza POZ [w:] „Lekarz POZ”, 2016, s. 126-130.
4. Samoliński B, Komorowski J: The influence of rhinitis on bronchial asthma – the prognosis of application of glycocorticosteroids on treatment schemas [w:] „Przewodnik Lekarza”, 2006, s. 50-54.
5. Samoliński B, Komorowski J: Treatment of rhinitis [w:] „Przewodnik Lekarza”, 2006, s. 42-49.
