Tonsillotomia – przycinanie migdałków – to zabieg, który ma na celu zredukowanie przerośniętych migdałków podniebiennych. Tonsillotomia pozwala na zachowanie tych elementów układu odpornościowego, ponieważ nie usuwa ich w sposób całkowity. Równocześnie, redukuje przerośniętą tkankę migdałków, uwalniając od problemów z oddychaniem, przełykaniem czy mówieniem, oraz chroniąc przed różnymi powikłaniami. Tonsillotomia u osób dorosłych, która stanowi temat poniższego artykułu, wykonywana jest w znieczuleniu miejscowym.
Najczęstszymi wskazaniami do tonsillotomii są migdałki powodujące:
Podcinanie migdałków nie może zostać wykonane w poniższych przypadkach:
Zabieg musi być poprzedzony konsultacją z laryngologiem. Lekarz przeprowadza z pacjentem wywiad oraz wykonuje lub zleca niezbędne badania, np. morfologii krwi, czasu krzepnięcia. Pacjent powinien poinformować o wszystkich dolegliwościach i przyjmowanych lekach.
W tygodniu poprzedzającym zabieg nie wolno przyjmować leków rozrzedzających krew. W dniu zabiegu pacjent powinien być na czczo.
Tonsillotomia polega na częściowym usunięciu tkanki migdałków podniebiennych. Zostaje oddzielony jedynie fragment, który wystaje poza łuki podniebienne.
Zabieg odbywa się w znieczuleniu nasiękowym (rodzaj znieczulenia miejscowego). Zastosowanie nowoczesnych metod – laserowych, diatermii radiofalowej lub koblacji, pozwala na precyzyjne i prawie bezkrwawe oddzielenie tkanki. Masa migdałków zostaje zredukowana o 30-60%.
Czas trwania zabiegu to około 30 – 45 minut.
Po zabiegu należy stosować się do zaleceń lekarza i przyjmować zapisane przez niego leki. Wskazane jest ograniczenie aktywności fizycznej przez około tydzień i wypoczywanie. Przez pierwsze dni pacjent powinien stosować dietę półpłynną, unikając potraw gorących, kwaśnych i pikantnych.
Przycinanie migdałków rzadko daje skutki uboczne. Możliwe jest jednak występowanie bólu pooperacyjnego przez kilka dni po zabiegu. Gdyby pojawiły się niepokojące objawy, jak krwawienie z nosa, wymioty czy gorączka, należy skonsultować się z lekarzem.
1. Jak zmniejszyć migdałki? Czy operacja to najlepsze wyjście?
Jeśli leczenie farmakologiczne nie przynosi efektów, a przerost migdałków jest znaczny, właściwie jedynym wyjściem pozostaje leczenie zabiegowe. Tonsillotomia jest zabiegiem mniej inwazyjnym niż tonsillektomia (całkowite wycięcie migdałków) i nie usuwa migdałków w całości. Po wygojeniu się, migdałki podejmują swoje funkcje immunologiczne.
2. Dlaczego powinno się zmniejszyć migdałki?
Bezwzględnym wskazaniem do zmniejszenia migdałków jest bezdech senny, czyli poważna dolegliwość, która może odbijać się negatywnie na zdrowiu i obniżać jakość życia. Zabieg tonsillotomii redukuje ten problem i przywraca swobodne oddychanie. Jeśli migdałki są przyczyną trudności z przełykaniem lub niewyraźnej mowy, to również warto zdecydować się na zabieg – można odzyskać komfort w przełykaniu, a mowa stanie się wyraźniejsza. Chore migdałki powinno się leczyć także po to, by zapobiegać powikłaniom, które mogą powodować w odległych narządach, np. w sercu.
3. Jak złagodzić ból po operacji?
Zaleca się przyjmowanie środków przeciwbólowych. Należy również spożywać pokarmy o niskiej temperaturze, np. lody. Niska temperatura obkurcza naczynka krwionośne, powodując zmniejszenie obrzęku powodującego ból przy przełykaniu.
4. Czy zabieg zmniejszenie migdałków to bezpieczny zabieg?
Tonsillotomia jest to mało inwazyjny zabieg, wiążący się z mniejszym ryzykiem, niż całkowite usuwanie migdałków. Dzięki zastosowaniu nowoczesnych metod krwawienie podczas zabiegu jest minimalne.
1. Acevedo JL, Shah RK, Brietzke SE: Systematic Review of Complications of Tonsillotomy versus Tonsillectomy. Otolaryngol Head Neck Surg 2012; 146(6): 871-879
2. Hultcrantz E, Linder A, Markström A: Tonsillectomy or tonsillotomy?- A randomized study comparing postoperative pain and long-term effects. Int J Pediatr Otorhinolaryngol 1999 Dec 15; 51(3):171-6
3. Odhagen E, Sunnergren O, Hemlin C et al.: Risk of reoperation after tonsillotomy versus tonsillectomy: a population-based cohort study. Eur Arch Otorhinolaryngol 2016; 273(10): 3263-3268